علایم و درمان اوتیت در بزرگسالان

در این پست آموزشی قصد داریم در رابطه با بیماری اوتیت صحبت کنیم و دررابطه با تشخیص،درمان و پروفیلاکسی آن توضیحاتی را در اختیار اعضای سایت مد اسمارت قرار بدهیم

پاتولوژی گوش خارجی

مجرای گوش خارجی به راحتی دچار انسداد می شود(به ویژه در کودکان)

دو دلیل رایج این نوع انسداد شامل ترشح بیش از حد سرومن و وجود جسم خارجی است.بیمار ممکن است علایمی مثل کاهش شنوایی،احساس پری در گوش،گیجی و وزوز گوش را ظاهر نماید.همچنین عواملی مثل اگزوستوز و رشد بافت نرم (مثل پولیپ)نیز قادر به ایجاد انسداد کانال شنوایی هستند.

اوتیت اکسترن بدخیم

اوتیت اکسترن به معنای التهاب گوش خارجی است.این التهاب می تواند منشاء عفونی یا غیر عفونی داشته باشد.

عوامل مستعد کننده اوتیت اکسترن عبارتند از :

• گرما
• رطوبت
• شناکردن:گوش شناگران نمونه ای از اوتیت خارجی است.بیماری گوش شناگران،در اثر احتباس آب و سرومن در مجرای گوش خارجی یا شناکردن در آب های آلوده اتفاق می افتد.
• تروما
• عفونت
• تنگی مادرزادی کانال گوش
• اختلالات سیستماتیک مانند کمبود ویتامین ها واختلالات غدد درون ریز

از مهمترین عوامل باکتریایی ایجاد کننده ی اوتیت اکسترن، به استافیلوکوک اورئوس و پسودوموناس می توان اشاره کرد. آسپیرژیلوس مهمترین قارچ در ایجاد اوتیت اکسترن است. به اوتیت اکسترن که عامل آن عفونت قارچی باشد، اتومایکوز گویند.

علائم اوتیت اکسترن در بزرگسالان عبارتند از:

• درد گوش
• اتوره (ترشحات ممکن است زرد یا سبز بوده وبدبو باشند).
•  تندرنس گوش
• تب
• سلولیته
• لنفادنوپاتی
• پروریتوس (خارش شدید)
• احساس پری در گوش و کاهش شنوایی
• در معاینه با اتوسکوپ، کانال گوش دچار اریتم(قرمزی) و ادم است.

اهداف درمانی اوتیت بزرگسالان شامل کاهش تورم، کاهش درد و از بین بردن عفونت است. ممکن است برای بیمار در طی ۴۸ تا ۷۲ ساعت اول، داروهای ضد درد تجویز گردد. معمولا از آنتی بیوتیک تراپی و داروهای موضعی استفاده می کنند.

در صورتی که فرد دچار سلولیت و تب شده باشد، تجویز آنتی بیوتیک های سیستماتیک اندیکاسیون دارد.

اوتیت اکسترن بدخيم

این نوع از اوتیت اکسترن خطرناک و گاهی کشنده نیز هست که سبب ایجاد استئومیلیت در استخوان تمپورال می گردد. استئومیلیت می تواند به قاعده ی جمجمه و بخش پتروس استخوان تمپورال گسترش یابد. اوتیت اکسترنی بدخیم معمولا در بیماران دیابتی بروز می کند. اوتالژی دائمی شدید، مننژیت، ترومبوز سینوس سیگموئید، فلج اعصاب مغزی، آبسه های مغزی و مرگ از نتایج ابتلای اوتیت اکسترن بدخیم است. تشخیص قطعی شامل بررسی میکروبیولوژیکی و سی تی اسکن است.

اقدامات درمانی اوتیت در بزرگسالان شامل:

• کنترل دیابت
• آنتی بیوتیک تراپی( معمولا داخل وریدی)
• تمیز کردن گوش

پاتولوژی گوش میانی

آسیب به استخوانچه های گوش میانی می تواند ناشی از تروما و یا سوراخ شدن پرده گوش باشد، ورود مایع و میکروارگانیسم ها به فضای گوش میانی سبب آسیب به آن می گردد. معمولا بیماران در اوتیت ،علائمی شامل درد، کاهش شنوایی، ترشحات و گیجی را ظاهر می نمایند. وسعت ضایعه معمولا با اتوسکوپ قابل مشاهده است؛ البته آسیب استخوانچه ها معمولا با اتوسکوپ قابل مشاهده نمی باشد.

اوتیت مدیا

اوتیت مدیا به معنای التهاب تمام یا قسمتی از موکوس یا اجزای گوش داخلی است که می تواند لوله استاش، پرده گوش، آنتروم و حفره ی ماستوئید را نیز درگیر کند. اوتیت مدیا به ۲ نوع حاد و مزمن تقسیم بندی می شود که هر کدام می توانند چرکی یا غیرچرکی باشند.

یکی از دلایل اوتیت مدیا در بزگسالان، انسداد لوله استاش و در نتیجه ی آن عدم توانایی درناژ ترشحات گوش داخلی به درون نازوفارنکس است؛ عدم ارتباط گوش میانی با نازوفارنکس،سبب ایجاد التهاب گوش میانی می گردد.گاهی بیمار تحت میرینگوتومی قرار می گیرد تا از فشار و التهاب گوش میانی کاسته شود.

اوتیت مدیای حاد

اوتیت مدیای حاد معمولا کمتر از 6 هفته طول می کشد و علت اولیه آن ورود باکتری بیماری زا به درون گوش میانی است.میکرو ارگانیسم های زیر از جمله شایع ترین موارد ایجاد اوتیت مدیای حاد هستند:

• استرپتوکوک پنومونیا(40%)
•  هموفیلوس آنفولانزا(30%)
• موراکسلا کاتارالیس (10٪)
•  سایر میکروارگانیسم ها (20%)

باکتری می تواند از طریق لوله استاش، پارگی پرده گوش یا سپتیسمی وارد گوش میانی گردد. لوله استاش در نوزادان، به دلیل کوتاهی، عریض بودن و موقعیت نسبتا عرضی آناتومیکی که دارد، احتمال انتقال محتویات آسپیره شده نوزاد به درون گوش میانی و در نتیجه ایجاد اوتیت مدیا را قوت می بخشد. عفونت دستگاه تنفسی فوقانی، رینوسینوزیت، آدنوئیدیت، بیماری های قفسه سینه و اختلالات گوش داخلی از جمله دلایل اوتیت مدیای حاد هستند.

۲ علایم اصلی اوتیت مدیای حاد در بزرگسالان عبارتند از:

• درد: درد در ناحیه ی گوش که ممکن است به سرعت افزایش یابد.

  

• کاهش شنوایی

در مواقعی که پرده ی گوش پاره می شود، خروج ترشحات چرکی از کانال گوش خارجی (اتوپیوره) نیز مشاهده می گردد. اولین رویدادی که بعد از عفونت اتفاق می افتد، ادم مخاطی و در نتیجه انسداد لوله استاش است ؛ این موضوع سبب تجمع ترشحات چرکی در گوش میانی شده و می تواند به ساختارهای گوش داخلی و همچنین پرده گوش آسیب بزند.

تب نیز یکی از علائم اوتیت مدیای حاد چرکی (به ویژه در کودکان محسوب می گردد.

درمانهای اوتیت مدیای حاد در بزرگسالان عبارتند از :

•   استراحت در اتاق گرم و مرطوب
• درمان آنتی بیوتیکی
• تجویز کردن داروهای ضداحتقانی موضعی و یا سیستمیک

عوارض شایع اوتیت مدیای حاد در بزرگسالان عبارتند از:

• استئومیلیت (التهاب استخوانی)
• مننژیت
• آبسه
• آبسه های خارج سخت شامه ای و تحت سخت شامه ای
• هیدروسفالی
• اوتیت داخلی
• پارگی پرده ی گوش
• تیمپانواسکلروز
• آسیب به استخوانچه های گوش

اوتیت مدیای مزمن

اوتیت مدیای مزمن در اثر دوره های مکرر اوتیت مدیای حاد ایجاد می شود که موجب آسیب غیرقابل بازگشت بافتی، پارگی پرده گوش، آسیب به استخوانچه ها و ماستوئیدیت می گردد.

علائم و عوارض اوتیت مدیای مزمن در بزرگسالان عبارتند از:

• اتوره و اتوپیوره
• درد گوش
• کاهش شنوایی
•  کلستئاتوم (و عوارض مربوط به آن )

درمان های اوتیت مدیای مزمن در بزرگسالان عبارتند از:

• درمان آنتی بیوتیکی
• میرینگوپلاستی
• ماستوئیدکتومی
• اسیکولوپلاستی